Het Symposium ‘Homo Florens in het HEO’ / Leren voor Morgen Peter Luijten raakte bij mij een gevoelige snaar. Patrick Nullens sprak er over nieuwe mensbeeld modellen waarin bescherming van de menswaardigheid (minimum) en bevordering van menselijk welzijn (maximum) belangrijke kernpunten zijn. Om te floreren vragen onze drijfveer om te verbinden -drive to belong- en onze drijfveer om te begrijpen -drive to comprehend- nadrukkelijk meer aandacht. Drivers die we nodig moeten opwaarderen willen we een nieuw portret van de mensheid creëren.

Met de woorden van Kate Raworth (Donut Economy) gaf Nullens volgens mij het signaal af dat economen daar best wat hulp bij kunnen gebruiken…

Lees Kate: “En dus is het tijd om helemaal opnieuw naar onszelf te kijken, en de karikatuur [van Mill] te verwijderen uit de economische tentoonstelling en te vervangen door een nieuw portret van de mensheid. Het zal blijken dat dit de belangrijkste portretopdracht van de eenentwintigste eeuw is, die niet alleen economen aangaat, maar ons allemaal. De voorbereidende schetsen worden momenteel gemaakt en, net zoals in Leonardo’s atelier, werken veel kunstenaars hier samen – van psychologen, gedragswetenschappers en neurologen tot sociologen, politicologen en, inderdaad, economen” (Raworth 2017, p. 95).

Suzanne Ekel voegde er in dit verband de coöperatieve stelling van Lans Bovenberg aan toe: ‘economie = samenwerkingskunde’. Door co-creatie een economie ontwerpen naar Leonardo’s ‘recept’, dat lijkt mij interessant.

Het drong pas écht door welke persoonlijke snaar bij mij geraakt was, toen ik eenmaal bij mij thuis keek naar het schilderij ‘Longing and belonging’ van de Canadese schilder Desmarais: verlangen en verbinden zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met de ontdekking van de homo florens in mijzelf en die van anderen.

Kan Desmarais ons helpen bij een nieuw portret van de mensheid? Als inspirerende opmaat misschien voor een nieuwe Week van het Economieonderwijs … en meer?