“Het ís niet normaal om mooi en succesvol te zijn en alles op orde te hebben”

Damiaan Denys

Bestaans(on)zekerheid

“Wat een week!”, dacht ik tijdens de Week tegen Armoede, een symposium bij Hogeschool van Arnhem en Nijmegen over wat wél werkt bij armoedebestrijding. Zo’n bizar idee dat zo’n symposium bestaat in Nederland waar nu bijna een miljoen mensen in armoede leven. Er bekroop mij een onbestendig gevoel: hoe zeker ben ik en mijn buren in de stoelen naast mij van bestaanszekerheid?

Systeem Armoede

Mijn onbestendige gevoel krijgt nog een ‘opdoffer’ als Albert Jan Kruiter uitlegt hoe ons systeem van armoedebestrijding armoede in stand houdt. Als ‘t niet zo’n serieus thema zou zijn, zou je denken dat je naar een cabaretvoorstelling zit te kijken. Zijn presentatie van huidige wet- en regelgeving, voorzieningen en armoedebestrijding opent een nieuw woord in mijn brein: ‘systeem armoede’: een kerstboom van voorzieningen waarbij de ene voorziening de andere dwarsboomt. Het doel, mensen helpen om weer mee te doen in onze samenleving, raakt uit zicht. In één van de gelukkigste landen ter wereld is dit niet alleen onverteerbaar, ook financieel een verkwisting van geld en potentieel. De BV Nederland lijdt namelijk miljarden euro’s verlies in armoedebestrijding. Haar return on investment is zo belabberd, dat als ik aandelen zou hebben, ik die meteen zou opdoeken. 

Catastrofe?

Filosoof Eelco Runia ziet door de eeuwen heen een rode draad als het gaat om de manier hoe wij onze samenleving vernieuwen: eerst organiseren we onze eigen catastrofe om vervolgens met een sprong in het duister onze creativiteit aan te boren. En zo, met gevaar voor vele levens, bewerkstelligen we een broodnodige evolutie. Misschien dat het zo werkt, maar tsjonge wat veroorzaken we hiermee veel mensenleed. Kunnen we armoede tragedies voorkomen door te kiezen voor rendemens in plaats van rendement?

Doorbraak

Pleisters plakken bij zo’n slecht werkend systeem is zinloos. Een onorthodoxe radicaal andere benadering is de enige uitweg. En die is er! Met de Doorbraak Aanpak kunnen gemeenten armoede doorbreken. Gewoon door mensen die het moeilijk hebben simpele vragen te stellen: wat heb je nodig en waarmee kan ik je helpen? Vragen die een beroep doen op autonomie, betrokkenheid en zelfregie. Die collectieve hoop, verbeelding en aantrekkelijke toekomstperspectieven aanspreken: wat wil je bereiken, hoe wil je dat jouw leven er over 6 maanden uitziet? De doorbraak coaches zijn de échte helden in dit verhaal. Bedreven in ‘bureaucratisch judoën’ is hun return on investment ongeëvenaard! Hier is sprake van een andere invulling van roi, namelijk return on involvement. Een combinatie van voorwaardelijk én onvoorwaardelijk respect met als resultaat rendement én rendemens!

Wil jij zelf ook iets doen?

Download ‘Hoe je armoede doorbreekt’